Geestenvanger
De onzekere Olivia gaat voor de zomervakantie naar een kamp waar ze over dierenverzorging leert. Ze krijgt het al snel aan de stok met de gemene Claire en haar vriendinnen. Het liefst van al zou ze meteen weer naar huis keren, maar gelukkig zijn er ook aardige meisjes en jongens in het kamp. Het kamp blijkt veel leuke en leerzame dingen voor Olivia in petto te hebben, maar ze komt er achter dat er ook een griezelig mysterie om de plek heen hangt. Verhalen over Indianengeesten en reusachtige wilde dieren doen al snel de ronde, maar weinig kinderen in het kamp geloven er echt in. Totdat een van hen niet meer terugkeert van een groepswandeling in het bos.
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen! Wat een geweldig boek, ik kon hem niet wegleggen. Wat mij gelijk aantrekt is de prachtige cover. Die heeft een bepaalde vibe waardoor je gelijk aan het boek wil beginnen. Daarnaast is er ontzettend veel werk in de binnenkant gestoken. Elk hoofdstuk is prachtig vormgegeven en er zitten hier en daar ook gave tekeningen in het boek.
Olivia is een meisje waar je gelijk een connectie mee krijgt. Ze is een beetje vreemd en daarom ook vaak alleen dit komt mij bekend voor en dit schiep een band. Latoya heeft Olivia vrienden gegeven die op dezelfde golflengte zaten en die samen met haar het verhaal konden dragen. De karakter eigenschappen zijn goed omschreven en zorgen voor een duidelijk beeld. Olivia heeft een fantastische groei meegemaakt in de korte tijd en dit is zo subtiel in het verhaal weggezet dat het niet te opvallend is.
Het boek zit van begin tot eind goed in elkaar. Je krijgt een korte inleiding en dan spring je er gelijk in, de enge verhalen die bij het kampvuur worden verteld en de rare dingen die Olivia ziet wekken nieuwsgierigheid op. Waar echt complimenten voor gegeven mogen worden zijn de hints van de indiaanse cultuur die op prachtige wijze in het kinderboek zijn verwikkeld. Ergens op het midden wist ik al dat dit een 5 sterren boek zou worden. De twijfel hierbij lag hem dan vooral in hoe het zou eindigen, het is namelijk maar een kort boek. Maar niets is minder waar. Het einde werd rustig ingeleid en zorgde voor een mooie en spannende afsluiting, waar naar een rust werd toegewerkt die zeker niet overbodig was in dit spannende verhaal.
Latoya heeft voor mij een hele natuurlijke stijl van schrijven. Hierdoor vloog ik erdoorheen wat veroorzaakte dat ik even werd weggezogen in de wereld van Olivia en Sani en het avontuur met hun mee beleefde. Waar Latoya zeker niet bang voor is, is om scenes te beschrijven hoe ze zijn en ze zeker niet mooier te maken dan dat ze zijn. Het is een kinderboek maar hij is zeker ook interessant om eens als volwassene op te pakken.
Dit boek heeft dubbel en dwars 5 sterren behaald. Ik ben heel nieuwsgierig naar haar andere boeken en ben dan ook gelijk in Daigho begonnen. Ik ben heel nieuwsgierig om de ontwikkeling van Latoya mee te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten