Recensie // Als doden spreken

 Als doden spreken

 

Aprils leven is een rommeltje. Ze is gevlucht omdat ze haar gave niet onder controle heeft en bang is om haar vrienden te doden, en als ze de mensen van wie ze houdt niet wil verliezen, moet ze hen de waarheid over zichzelf vertellen. Dan is er nog een journaliste, Annie Hemmings, die heeft ontdekt dat April geen mens is en dat wil ze met de hele wereld delen. Om meer bewijs te vinden, brengt Annie een vriendin van April in gevaar. April moet haar gave gebruiken om enkele moordenaars tegen te houden, maar dreigt zichzelf daardoor te verliezen. Gelukkig krijgt ze deze keer ook hulp van enkele machtige vrienden, onder wie Sekhmet, de Godin van ziekte en verderf.

Personages en het verhaal:

Laat ik aller eerst zeggen dat ik alweer verliefd ben op de cover maar ook op het binnenwerk. Hamley books voegt altijd speciale schutbladen toe en die zijn geweldig. Ze voegen zoveel toe aan het verhaal. Maar goed genoeg over de art en nu over op het verhaal. Wat gelijk opvalt is dat je verder gaat waar het de vorige keer is gebleven. April heeft terr gered en schuilt nu voor haar vrienden en familie omdat ze bang is voor haar krachten. De inleiding pakte mij wel gelijk meer, je werd mee terug gezogen en dit beviel heel goed. April is een personage dat mij heel erg aanspreekt ze is lekker eigenwijs en heel stoer. Laat ik vooral al gelijk zeggen dat ik deel 1 van de serie beter vond.

Recensie // De ijzerprinses

 De ijzerprinses 

Meghan Chase moet haar belofte aan prins Ash nakomen en is nu de gevangene van de Winterkoningin. Dat Ash haar vervolgens in de steek laat, stelt haar diep teleur. Ondertussen dreigt er oorlog tussen het Zomerhof en het Winterhof, nadat de machtige Scepter van de Seizoenen verdwenen is. Meghan weet als enige dat de Scepter is gestolen door de IJzerfae, maar niemand gelooft haar. Kan zij, een halfbloed fae, Nimmernimmer van de ondergang redden?

Personages en het verhaal: 

Wat we gelijk opviel is dat je dezelfde set personages hebt als in deel 1. Dit zorgt ervoor dat ik er gelijk lekker inzat. De inleiding sloot aan bij het einde van het eerste gedeelte van De ijzerlegendes en dit vond ik erg prettig, zo had je het idee niks gemist te hebben. Ik zat gelijk weer in het verhaal omdat ik vooral heel nieuwsgierig was naar het winterhof en hoe die in elkaar stak. Je leert ook deze omgeving via Meghan. Dit voelde goed maar het was niet erg geweest om ook eens vanuit Ash te kijken. Je weet nu namelijk exact wat Meghan heeft ervaren maar niet waar Ash was en hoe hij over bepaalde dingen dacht, dit is wel iets dat ik miste.