De ijzerkoning
Mijn naam is Meghan Chase. Over minder dan vierentwintig uur word ik zestien. Sweet sixteen, zeggen ze dan, maar ik geloof niet dat dat voor mij opgaat. Alles in mijn leven begint op een griezelige manier uit de hand te lopen, en dan is het feit dat mijn moeder en stiefvader mijn verjaardag weer zijn vergeten nog mijn minste probleem. Wat gebeurt er allemaal? Net als mijn broertje zie ik ineens overal vreemde monsters, in het bos bij de bushalte lijkt zich iets engs schuil te houden en op school staat er plotseling op een computerscherm: Meghan Chase, we komen je halen... Maar wat ik ook had verwacht, in ieder geval nóóit dat ik te horen krijg dat ik de dochter van een elfenkoning ben, en ook niet dat ik opeens naar een beangstigend bizarre wereld moet afreizen om mijn broertje te redden. Een wereld waarin machtige wezens schijnen te denken dat ik een belangrijke rol zal spelen in hun strijd tegen een duister kwaad. Huh? En wat ik al helemaal niet had kunnen dromen is dat ik verliefd zou worden op een mysterieuze prins - die helaas niks van mij wil weten.
Personages en het verhaal:
Laat ik eerst beginnen met het feit dat ik blijkbaar deel 1 van Call of the forgotten al eens gelezen had niet wetende dat het een serie was. Hierdoor kwamen sommige personages mij al bekend voor zoals bijvoorbeeld Ethan. Als ik kijk naar de personages is Meghan iemand die zich niet fijn voelt in de bestaande wereld en niet echt haar plekje kan vinden. Dit veranderd als ze de fae wereld ontdekt. Vanaf daar neemt het verhaal echt een sprong van verbetering. De inleiding was zoals je hieruit kan opmaken niet zo denderend. Dit veranderde algauw wanneer je echt naar Nimmernimmer gaat met Puck. Ik merkte aan mezelf dat, ik die wereld prachtig en intrigerend vond en dat maakte het makkelijker om te lezen. Puck is iemand die velen niet veel leuk vinden, ik snap dit niet, ik vond hem geweldig met zijn sarcastische opmerkingen tussendoor. Zit er een ontwikkeling in Meghan en Puck? Nee dit vond ik niet. Persoonlijk gebeurd er niet veel en dit is een gemiste kans vind ik. Ash daarentegen, doet dit wel. Hij begint namelijk koud en bars. Later in het verhaal veranderd dit en krijgt hij een fijnere persoonlijkheid. Hij is ook een van mijn favorieten. Als ik naar de kern kijk dan merkte ik dat er door heen vloog. Ze zijn constant op reis maar er gebeurd ook steeds wat, het is nooit saai. Grimalkin is een van de personages die dit veroorzaakt. Ik vond de stukken waar hij inzat geweldig, het was een fijne afwisseling in het verhaal en het zorgde voor wat andere perspectieven. Het einde was goed. Een goede strijd aan het einde, ook al ging dit voor mij nog iets te makkelijk. Daarnaast komt alles goed samen, en het aller laatste van het verhaal sloot goed aan op de evenementen die al eerder waren gebeurd.
Schrijfstijl:
Die was mij soms iets te kinderlijk om een young adult te zijn. Dit veranderde echter wel later in het verhaal en dit was zeer fijn. Hierdoor las ik er als een trein doorheen, omdat het beter bij het verhaal paste. Daarnaast mag er voor mij wel iets meer aandacht worden besteed aan het beschrijven van de wereld. Ja we zijn in Nimmernimmer en het Zomerhof. Maar hoe ziet dit er nu uit wat zijn kenmerken, dit mocht van mij wel sterker om te zorgen dat het zich afspeelde voor je ogen. Een ander puntje is dat gevoelens ook meer mogen worden beschreven, ze gaan soms te snel in elkaar over waardoor je niet echt een idee krijgt van wat ze nu echt voelen. Dat het vanaf Meghan werd beschreven, is een goede keuze geweest. Wat ik misschien nog wel eens zou willen zien zijn verschillende perspectieven maar dit hoeft niet per se. Conclusie:
Fijne personages die echt wat toevoegen aan het verhaal, zowel de hoofdpersonages als de bij personen. Iedereen had een rol, en dat was erg fijn. De schrijfstijl heeft zeker nog wat verbeterpunten maar ik heb het idee dat dit wel goed komt, naar de andere series die ik heb gelezen van haar. Ik geef het boek dan ook 3 sterren puur gebaseerd omdat het schrijfwerk niet altijd in orde was. Alles daarbuiten was geweldig. Ik duik dan ook gauw in deel 1.5 en deel 2.
