Boek recensie Levy en het witte wonderdoosje

 Levy en het witte wonderdoosje

Daar ligt het. Op straat. Een klein, wit, glanzend doosje. Voor Levy kan bedenken dat je nooit zomaar iets van de straat op moet pakken, zit het al in haar zak. Het helpt haar de dag door. Een gewone schooldag, met sommen die ze fout doet omdat ze even aan iets anders dacht. Met de stemmen van de kinderen om zich heen. De stemmen die zeggen dat ze niks kan. Die schreeuwen, en schelden. Steeds legt ze dan even haar hand om het doosje dat aanvoelt als een gladde kastanje. Wat zou het zijn?

Dan beginnen er vreemde dingen te gebeuren. Ze krijgt een raar bericht op de computer bij haar vader. En een gek sms'je op de telefoon die ze van haar moeder heeft gekregen, voor als Levy bij haar vader is. Na een wonderlijke ontmoeting komt Levy erachter hoe ze het doosje open moet maken. En hoe het haar kan helpen.

Personages:

Het eerste wat je met zekerheid kan zeggen is dat het hele herkenbare personages zijn in deze tijd. Levy is een meisje waar heel veel kinderen zich in gaan vinden en waarschijnlijk ook nog wel oudere mensen, haar situatie van gescheiden ouders en gepest worden zorgen ervoor dat het herkenbaar is maar ook realistisch. Ze is goed neergezet, met een fijn karakter. Haar vriend Robin heeft dezelfde werking, een realistisch karakter, maar wel de verstandigste. Levy wil graag avontuur en Robin is juist de persoon die hier wat terughoudender in is. Dit maakt een goede combinatie waardoor het interessant blijft. Vanaf het moment dat het doosje wordt gevonden begint deze wisselwerking en dat was het juiste moment. Een karakter ontwikkeling zit er bij Robin er niet in, bij Levy wel maar niet zo een hele grote, storend? Nee vond ik niet, een karakter hoeft niet altijd een grote ontwikkeling door te maken om te groeien. De bij personen leer je kennen door de gesprekken die Levy en Robin hebben. Veel achtergrond informatie heb je niet maar dit was ook niet nodig, het verhaal en hun rol daarin bleven duidelijk. 

Het verhaal:

Het verhaal is op zich zelf heel interessant, tel daar de prachtige binnenkant bij mee en je hebt een boeiend verhaal dat je niet loslaat. Het vinden van het doosje laat niet lang op zich wachten en dat is heel fijn, hierdoor wordt je gelijk meegetrokken in het avontuur en duurt het niet nog 100 bladzijdes voordat er wat gebeurd. Als je naar de inleiding, kern en slot kijkt, zit dit goed in elkaar en is daar niks om op aan te merken. De inleiding is goed, niet lang, maar het geeft genoeg informatie om de personages te leren kennen. De kern was heel goed, de spanning werd goed opgebouwd en je leeft mee met de personages. Het einde voelde wat gehaast maar was zeker niet slecht, alles viel mee op zijn plek. Een goed verhaal waar voor mij alle elementen in zitten voor een goed jeugd boek. 

De schrijfstijl:

Een mooie boeiende stijl waardoor je door wilt blijven lezen. Dit is Reims haar eerste jeugdboek, maar je merkt dat het gemakkelijk gaat. Er worden goede woorden gebruikt en mooie zinnen, hierdoor lees je door en ben je zo door het boek heen. Wat vooral knap was, zijn de futuristische dingen die er in verwerkt zijn. Reims geeft je zo een goed voorbeeld van hoe de toekomst eruit zou kunnen zien, dit beschrijft ze heel goed, waardoor het lijkt alsof het al bestaat. Een schrijfstijl die voor meerdere lezers als prettig gaat worden ervaren. 

Waardering:

Een goed jeugdboek met een mooie schrijfstijl, ik geef het *4 van de 5* sterren omdat ik ruimte wil laten voor verbeteringen voor het volgende jeugdboek dat er misschien wel gaat komen. Zeker geen slecht boek, hele mooie elementen, maar het pakte mij niet volledig in om die 5 sterren te kunnen geven.