Recensie // De grand tour van Henry Montague

De grand tour van Henry Montague 

Al bij de geboorte was het duidelijk wat Henry 'Monty' Montague moest worden: een echte gentleman en een waardig erfgenaam voor de titel van zijn vader. Maar hoe hard Lord Montague ook probeert, het lukt hem niet om zijn zoon met diens verwerpelijke passies in het gareel te houden. Monty houdt van gokken, drank en seks.
Als Monty met zijn beste vriend Percy vertrekt op hun grand tour door Europa, zoals gebruikelijk is voor alle jongemannen uit de Britse elite, weet hij dat dit de laatste maanden zijn van zijn vrije, hedonistische leven. Maar als de reis door Monty's roekeloze gedrag verandert in een schrijnende klopjacht, begint hij alles wat hij weet in twijfel te trekken.

Personages en het verhaal:

Tjah hier moet ik toch een kritisch puntje aantippen. Voor mijn gevoel begon het verhaal zo maar. Geen introductie van de personages en geen goede inleiding. Dit is hoe ik helaas heb ervaren. Maar daarna werd het zoveel beter! Vanaf ik denk pagina 70 heb ik echt genoten. Klopt ik had geen beeld van de personages maar achteraf was dit niet zo erg, ik kon mijn fantasie gebruiken en achteraf was dit ook goed. De kern vond ik erg sterk. Heel anders dan verwacht, het nam zo een andere richting dan ik van de flaptekst had verwacht. Het bracht echt goed in beeld hoe die tijd was en hoe ze over bepaalde dingen dachten. Wat ik een hele mooie ontwikkeling vond is die van Monty. Hij begint als de bad boy maar al snel kom je erachter dat er veel meer achter zit. De Monty van het einde van het verhaal is zo ver gegroeid op persoonlijk gebied en dat was prachtig om te mogen meemaken. Het einde was dan ook heel goed geschreven. Ondanks dat het, het einde van het boek was heeft het zeker lijntjes die je zo weer op kan pakken om met deel 2 verder te gaan. Hierdoor bleef ik nieuwsgierig waardoor ik uit kijk naar deel 2. Als ik dieper op de personages in ga en ga kijken naar bijvoorbeeld Felicity. Merk je dat Mackenzie, heel erg heeft weten te weergeven hoe het was om als meisje te leven in die tijd. Via Felicity kreeg ik een goed beeld van wat er verwacht word en van hoe het ook kan. Dan heb je verder Percy nog. Ik vond hem erg fijn als een soort stabiele factor in het verhaal. Hij had van mij op een gegeven moment wel iets meer voor zichzelf mogen opkomen maar ook hij laat zien dat bepaalde dingen die toen niet als normaal werden gezien toch normaal kunnen worden. Al met al goede en fijne karakters en een fijne verhaallijn. 

Schrijfstijl:

Deze is als erg prettig ervaren. Ik vloog erdoor heen, voor je het weet heb je weer 100 pagina's gelezen. Het is een hele fijne en rustige stijl die je het verhaal mee inneemt. Ze heeft een goede afleiding weten te creëren door het verhaal niet te laten afleidden van de flaptekst waardoor je in het verhaal zelf

goe verrast wordt. Waar echt complimenten voor mogen worden gegeven is het lgtbq+ wat erin is verwerkt. Het stond centraal maar in de gewone zin. Het ging niet om de uitkomst. Maar om wat daarheen lag het taboe maar ook de gevoelens doe er waren. Dit is prachtig verworven in het verhaal. 

Conclusie:

Goede personages prachtige verhaallijn. Maar ook een schattig verhaal waar het vinden van jezelf heel erg centraal staat. Dit boek heeft van mij 4 sterren gekregen omdat de inleiding niet helemaal top was, maar de rest wel. Ik kan dit boek dus zeker aanraden als je op zoek bent naar een prachtig historisch verhaal met een avontuurlijk tintje.