Recensie // Een vloek zo eenzaam

 Een vloek zo eenzaam 

Prins Rhen is vervloekt: hij beleeft de herfst van zijn achttiende levensjaar telkens opnieuw. In het begin maakte hij zich niet veel zorgen want het leek gemakkelijk de vloek op te heffen: deze zou verbroken worden als er een meisje verliefd op hem werd. Maar dat was voordat hij merkte dat hij aan het eind van iedere herfst veranderde in een bloeddorstig monster dat alles en iedereen om zich heen verscheurde, inclusief zijn familie. Na 327 herfsten is hij alle hoop verloren. Totdat de onschuldige Harper Lacy zijn wereld in wordt gezogen.

                                                                Personages:

In een woord; GEWELDIG! Ik heb genoten van elk personage in dit boek. Laat ik beginnen met Rhen, vanaf pagina 1 was ik verliefd. Hij is goed uitgewerkt, en je snapt waar zijn daden vandaan komen. Medelijden heb je niet zo snel, maar begrip wel. Rhen is op zo een manier neer gezet dat je de persoonlijke groei heel mooi meeleest. Harper is mijn favoriet van dit hele verhaal. Zij is een verfrissing in Sinteldaal, en is anders dan de andere meisjes. Ze brengt veranderingen aan die Rhen niet ziet aankomen, en juist omdat ze onvoorspelbaar is maar wel heel sociaal en meelevend, is zij een goed tegen karakter voor Rhen. De dynamiek tussen die twee is intens en spannend, maar wordt wel op een heel rustige manier geïntroduceerd. Hierdoor blijft het ook aangenaam om over te lezen. Grey is iemand die me verbaasd. Hij lijkt heel meegaand met Rhen en Harper, maar ondertussen heeft hij een eigenaardig trekje. Uiteindelijk wordt bij de laatste pagina pas duidelijk waarom en hoe dat in elkaar zit, maar dat mag je zelf gaan lezen, en geloof me je staat verbaasd. De personages zijn magisch, en dat zorgt ervoor dat het fantastische karakters zijn. 

Het verhaal:

Vanaf pagina 1 zit je in het verhaal. Je begint gelijk met een stuk over Rhen, je maakt kennis met zijn vloek en wat de consequenties daarvan zijn. Ik was gelijk geïntrigeerd omdat je de pijn en het verdriet voelt en je dat ook snapt. Harper komt gelijk daarna met een introducerend hoofdstuk, ook haar leer je hier kennen en je leert ook gelijk haar omgeving kennen en wat daarin gebeurd. De twee komen al vrij snel in het verhaal bij elkaar en vanaf dan is het een spelletje kat en muis, voor wanneer Harper achter het geheim van Rhen komt. De kern is ontzettend goed neergezet, er gebeurd veel, het is duidelijk en er zit een fantastisch goede verhaallijn in. Het eind kwam dan ook veel te snel. Maar dat einde was wel eentje waarbij je gelijk deel 2 ook wilt hebben. Het zit goed in elkaar, het is overal duidelijk en vooral de magie tussendoor is heerlijk. 

De schrijfstijl:

Deze is heel vertrouwd geweest. Je zit gelijk in het verhaal door de beeldende kracht van de woorden en zinnen die op papier staan. Door dit effect zorgt het ervoor dat je al gauw op pagina 100 zit zonder dat je dit in de gaten hebt. De verwijzingen naar Belle en het beest zitten er zeker in maar zijn niet overdadig aanwezig, ze zijn subtiel in het verhaal weggeschreven, dit was heel prettig, het voelt niet als hertelling. 

Waardering:

Dit was geen moeilijke keuze. Dit boek verdiend absoluut de volle 5 sterren, de dynamiek tussen de personages, de verhaallijn en het einde maken dat je gelijk deel 2 wil en je, jezelf weer wilt onderdompelen in Sinteldaal en in de avonturen van Harper en Rhen. Mensen ik kan alleen zeggen lees dit boek en raak overtuigd.